Πάικο - Καταρράκτες Σκρά

Υπάρχει μία λίμνη με καταρράκτες στους οποίους ζουν ξωτικά. Κάνουν μπάνιο στα νερά, παίζουν διαρκώς, κρύβονται και παρακολουθούν τους ανυποψίαστους επισκέπτες? μου έλεγε η γιαγιά μου. Πέρασαν τα χρόνια και μεγάλωσα. Ήρθε λοιπόν ο καιρός να βρω αυτήν την λίμνη με τους καταρράκτες και να δω τα ξωτικά.

Κι αν θέλετε να μάθετε τη συνέχεια του παραμυθιού, τα ξωτικά σου τραβάνε τα ρούχα, πετούν πέτρες δίπλα σου και γελάνε διαρκώς. Αν αγαπάς την φύση και τα ζώα, βάζουν στα πράγματά σου φρούτα για να τα βρεις και να τα φας και λουλούδια όμορφα που μυρίζουν πανέμορφα. Αν όμως δεν αγαπάς την φύση, μεταμορφώνονται σε άγριους Καλικάντζαρους και σε πετούν μέσα στα παγωμένα νερά. 

Ιούλιος 2008
Ξεκινήσαμε από Γουμέννισα πρός Κάρπη και Καστανερή μέσα από χωματόδρομο. Η βλάστηση οργιώδης γεμάτος κι ο τόπος από καστανιές. Από Καστανερή παίρνουμε τον ασφαλτοστρωμένο δρόμο προς Μεγάλα Λιβάδια, έχοντας στα δεξιά μας το φαράγγι του Στραβοποτάμου. Κάνουμε μια μικρή στάση στον χώρο αναψυχής του Στραβοποτάμου για ξεκούραση και να απολαύσουμε το τοπίο. Ένα μικρό λιβαδάκι μας οδηγεί στον χώρο όπου μπορείς να κατασκηνώσεις, με παγκάκια, πολύ νερό και πλούσια βλάστηση.

Στρίβουμε αριστερά και χωνόμαστε μέσα στο βουνό προς καταφύγιο Στραβοποτάμου, το οποίο είναι εγκαταλελειμμένο και σε άθλια κατάσταση.
Εξακολουθούμε να κινούμαστε προς Μεγάλα Λιβάδια ανάμεσα από οξιές και μικρά γραφικά χωραφάκια. στα 1200μ ένα οροπέδιο εμφανίζεται μπροστά μας και το τοπίου αλλάζει ε μιας.  Μικρές λίμνες και πατατοχώραφα παντού.

Συνεχίζουμε για Αρχάγγελο - Κούπα με τελικό προορισμό τους καταρράκτες του Σκρά, τη γαλαζοπράσινη λιμνούλα, με τα παγωμένα νερά της και τους καταρράκτες της. Σε ένα τοπίο που βγήκε θαρρείς από ένα παραμυθένιο κόσμο νεράιδων και ξωτικών βλέπω μπροστά μου, με τα μάτια της φαντασίας, να εκτυλίσσεται ολοζώντανο το παραμύθι που έλεγε η γιαγιά μου όταν ήμουνα παιδί.

Παλαιότερα εδώ έφτανε ένας γραφικός χωματόδρομος ο οποίος τώρα έδωσε την θέση του σε άσφαλτο που μας οδηγεί στους καταρράκτες. Μια γέφυρα μας περνάει σε έναν άλλο κόσμο. Οργιαστική βλάστηση, κλιματσίδες, φουντουκιές, πλατάνια, κισσοί και ο μακρινός ήχος των νερών. Πρώτο θέαμα η λίμνη, με τα χρώματα να παίζουν από το πράσινο στους τόνους του μπλε και του γαλάζιου.

Συνεχίζουμε πιο πάνω για την σπηλιά με τους σταλακτίτες. Αυτήν την φορά δεν έχει νερό να πέφτει και να γλύφει τα ασβεστολιθικά πετρώματα και οι νεράιδες δεν είναι σήμερα εδώ.

Συνεχίζουμε. Μεταφερόμαστε σε ένα τοπίο γεμάτο με βράχια τα οποία η φύση τα έντυσε με πλούσια ολόφρεσκα πράσινα μούσκλια για να κάνει το σπίτι των ξωτικών ακόμα πιο εντυπωσιακό. Έχεις την αίσθηση πως σ? αυτό το παραμυθένιο τοπίο, αν περιμένεις υπομονετικά, θα εμφανιστεί ξαφνικά μπροστά σου κάποιο ξωτικό.

Έρχεται η ώρα της επιστροφής και μας είναι αδύνατον να εγκαταλείψουμε αυτόν τον τόπο χωρίς να κάνουμε πρώτα ένα μπάνιο στα πεντακάθαρα νερά. Αν και Ιούλιος, το νερό είναι εξαιρετικά παγωμένο, αλλά η ομορφιά είναι τόσο σαγηνευτική που μας είναι αδύνατον να μην βουτήξουμε. Δεν μπορούμε να αντισταθούμε. Μας κόβεται η  ανάσα, αλλά η εμπειρία, είναι ανυπέρβλητη, σχεδόν παραμυθένια? Λέτε να φταίνε τα ξωτικά..;
Παραθέτω κάποιες φωτογραφίες για να απολαύσετε την πραγματικά μοναδική ομορφιά αυτού τού τόπου, ενός τόπου ου πρέπει να επισκεφθείτε οπωσδήποτε (τώρα πάει και ΙΧ). Θα αντικρύσετε μια λιμνούλα, ένα παραμύθι κι ένα όνειρο. Έναν πραγματικά μοναδικό τόπο που μας γυρνάει στα παραμύθια πους μας έλεγαν οι παππούδες μας και μας δείχνουν οι χολιγουντιανές ταινίες. Έναν τόπο  που μας φέρνει πιο κοντά στην φύση και δίνει χρώμα και υπόσταση στα παιδικά μας όνειρα. Έναν τόπο που μας κάνει να αισθανθούμε πραγματικά άνθρωποι,  εναρμονισμένοι με την φύση, τα πουλιά, τα ζώα, και μπορεί να μας κάνει αναλογιστούμε πώς θα ήταν άραγε ο παράδεισος...

Σημείωση 1: Μερικές από τις φωτογραφίες είναι από παλαιότερη εκδρομή.
Τότε που είχε νερό στα Μπατάνια - καταρράκτες του Σκρά.

Σημείωση 2: Για να πω την αλήθεια τα ξωτικά δεν τα είδα, εάν κι άκουγα κάποια γέλια...ούτε φρούτα βρήκα....ποιός ξέρει ίσως άλλαξαν συνήθειες...