Στο μυθικό Παγγαίο

Ένας αξέχαστος τόπος, γεμάτος πλούτο, μύθους, ιστορία και μυστήριο αλλά και πανέμορφα τοπία σε όλες τις διαδρομές.  Στα λημέρια τών Μαινάδων - Βακχών στις αρχαίες σήραγγες εξόρυξης χρυσού δίπλα από τις χιλιάδων ετών, βραχογραφίες ή πιό σωστά "ακιδογραφήματα" στο αλπικό τοπίο μετά από βαθύσκιωτες διαδρομές και τέλος στην κορυφή "το Μάτι" με απίστευτη θέα από τα 1956 μ. δίπλα στο "τρίκορφο" και απέναντι από το "Αυγό" 1835μ.

 

 

Ξεκινήσαμε με κατεύθυνση βορειανατολική από το χωριό Μουσθένη για να χαθούμε μέσα στην ομορφιά αυτού του μικτού από φυλλοβόλα δέντρα, δάσους.  Στα πρώτα κιόλας χιλιόμετρα, το καινούργιο πράσινο στα δέντρα, τα νερά και γενικότερα η άνοιξη μας έστειλε, στον μύθο με τις Βασσαρίδες Βάκχες, που σκότωσαν τον Ορφέα (πιστό στον θεό Απόλλωνα) σταλμένες από τον Διόνυσο, σε αυτά τα μέρη που τον μάζεψαν οι 9 Μούσες.

Μετά από 7 περίπου χλμ. πήραμε κατεύθυνση ΒΒΔ, και καθώς ανεβαίναμε άρχισε να φαίνεται η πεδιάδα ανάμεσα στο Παγγαίο και στο όρος Σύμβολο την παλιά Πράσινη λίμνη (Τενάγη Φιλίππων).  Τώρα είναι όλα τα χωριά στα πόδια μας.

Συνεχίζοντας ΝΔ η θέα είναι φανταστική με το Ψαρονήσι στο βάθος, μέσα στο μπλέ της αρχαίας ελληνικής θάλασσας.  Μέσα στο μυαλό μας ήρθαν οι "Σάτρες", σκληροτράχηλη πολεμική φυλή που κάποτε ήταν αυτοί που ζούσαν πάνω σε αυτά τα μέρη και εκμεταλεύονταν τα χρυσοφόρα κοιτάσματα.

Συνεχίζουμε με κατεύθυνση ΒΔ για να απολαύσουμε την πανέμορφη διαδρομή μέσα από τα φύλλα των κλαδιών από τις οξιές που σκέπαζαν τον δρόμο από τον ήλιο.  Φτάνοντας λίγα μέτρα από τον ασφαλτοστρωμένο δρόμο που οδηγεί στην Κορυφή, αρχίσαμε να κατεβαίνουμε ΝΝΔ.  Συναντώντας στα αριστερά μας ένα μικρό λατομείο στο μυαλό μας ήρθαν οι βραχογραφίες, το μυστήριο της προέλευσής τους και κάποια σχήματα που μοιάζουν με σύγχρονες κατασκευές.  Η σωστή ονομασία τους είναι "ακιδογραφήματα" πανάρχαιες απεικονίσεις από τα βάθη του παρελθόντος.

Λίγο πιο έξω από την μονή Αγίου Παντελεήμονος, πήραμε κατεύθηνση ΒΒΔ για να βρεθούμε στο Δασικό χωριό Παγγαίου.  Λίγο πιο κάτω σταματήσαμε για να φάμε και επιτέλους να βρούμε την περίφημη "τουλίπα του Παγγαίου" την Παιονία.  Βγήκαμε πάλι στον ασφαλτοστρωμένο δρόμο και ορμήξαμε για την κορυφή.  Υπάρχει κοντά στο τέλος ένας χωματόδρομος παράλληλος, που είναι μαγευτικός.  Συνέχεια μέσα από τις πεσμένες μεγάλες οξιές, πατώντας τα φύλλα από τον προηγούμενο χειμώνα, συνεχίσαμε για να βγούμε σε ένα κιόσκι με καταπληκτική θέα στην θάλασσα, αλλά και προς την κορυφή, που άρχισε να ξεπροβάλλει μέσα από τα σύννεφα.

Πιο πάνω χρειάστηκε να δουλέψουμε και τους εργάτες για να περάσουμε τους ογκώδεις πεσμένους κορμούς από τις γέρικες οξιές, θύματα της κακοκαιρίας.  Tα μακεδονικά έλατα πήραν την θέση τους στο τοπίο λίγο πρίν το καταφύγιο του Ε.Ο.Σ. και δεν χάσαμε την ευκαιρία να χωθούμε σε ένα από τα τελευταία δασύλια από ερυθρή πεύκη και μακεδονικά έλατα.   Παίρνοντας τον δρόμο από το καταφύγιο και μετά, με σκοπό να βγούμε στην κορυφή Αβγό, στενός χωματόδρομος αλλά κλειστός από κάθετα πεσμένα δέντρα.

Γυρίσαμε πίσω και πήραμε τον αριστερό ασφαλτόδρομο, ώσπου σε κάποιο σημείο προσεγγίσαμε τον αρχικό μας δρόμο που οδηγεί στο Αβγό.  Το τοπίο έχει αλλάξει σε αλπικό, πέτρες και βράχια με χαμηλή βλάστηση.  Ο δρόμος τελειώνει λίγα μέτρα κάτω από την κορυφή.  Απέναντί μας το τρίκορφο, η κορυφή Μάτι και κάτω χαμηλά η χιονοδρομική πίστα.  Αφού την κατεβήκαμε, πήραμε τον δρόμο για την κορυφή.  Αρχισε να φυσάει ανεβαίνοντας και συναντώντας τα τελευταία χιόνια στην άκρη του δρόμου, για να βγούμε στην κορυφή Μάτι 1956 μ.  Η θέα επιβλητική, δίπλα μας το Τρίκορφο, με τις τρείς χαρακτηριστικές του κορυφές, απέναντι το Αβγό μέσα από τα σύννεφα να υψώνεται αγέρωχο στον χρόνο.

Σε αυτόν τον τόπο γεννήθηκε ο τραγικός μύθος του Θράκα βασιλέα των Ηδωνών, Λυκούργου, όπου τελικά έγινε θυσία για να ξανακαρπίσει η γη.  Ο καιρός άρχισε να χαλάει, σύννεφα περνούν τις κορυφές πρός βόρεια στα χωριά Νικήσιανη - Παλαιοχώρι.  Ηρθε η ώρα να επισκεφθούμε τις βόρειες πλαγιές του Παγγαίου και ειδικότερα την Νικήσιανη.  Πήραμε τον κατήφορο και κόψαμε αριστερά από το χιονοδρομικό κέντρο με προορισμό λίγο πιο πάνω από το Δασικό χωριό του Παγγαίου απ' όπου και θα προσεγγίσουμε την Νικήσιανη περνώντας έξω από το Παλαιχώρι.

Αμέσως μετά το χιονοδρομικό στον δρόμο που θα μας οδηγήσει στο καταφύγιο του Ε.Ο.Σ. συναντήσαμε αρχαίες σήρραγγες.  Αυτό είναι το χρυσοφόρο Παγγαίο που τράβηξε την προσοχή της ιστορίας ενός κόσμου θεών, ημιθέων και ανθρώπων.

Κατεβήκαμε μέχρι κάτω για να κόψουμε αριστερά κα να πάρουμε κατεύθυνση ΒΒΑ μπαίνοντας έτσι στο πυκνό και τελείως διαφορετικό δάσος από καστανιές, μια πανέμορφη διαδρομή 8 χλμ. έως το Παλαιχώρι και το Βυζαντινό "Βρανόκαστρο" στην κορυφή ενός γειτονικού λόφου.

 

Μεγάλο χωριό όπως και η Νικήσιανη και τα γύρω χωριά.  Μετά από πορεία 7 χλμ. κόψαμε βόρεια (όπου το κόκκινο χρώμα του χώματος και το πράσινο των δέντρων μας έδιναν την αίσθηση ότι ήμασταν σε άλλον τόπο) για την Γεωργιανή, απ' όπου μπήκαμε στην Νικήσιανη.  Στάση για φαγητό σε ένα πανέμορφο μαγαζί "τα Κρύα Νερά", όπου ο φιλικός ιδιοκτήτης Χρήστος, μας πρόσφερε μοναδικές "γεύσεις Παγγαίου".  Μας πήρε η ώρα και έπρεπε να επιστρέψουμε.  Αυτήν την φορά από άλλον δρόμο, για να συναντήσουμε και πάλι τον ασφαλτοστρωμένο δρόμο προς τις κορυφές και να μπούμε στό δάσος της νότια πλευράς και να το απολαύσουμε από διαφορετικούς δρόμους, μέχρι να φτάσουμε στην Μουσθένη.  (08/05/2010)

 

 

 

 

 

 

Απολαύστε το video:

{qtube vid:=M7ZZpIGEOkw w:=640 h:=534}