Στη Ζήρια για περπάτημα και 4Χ4

Βρεθήκαμε στο τέλος του Ιούνη στα Άνω Τρίκαλα.  Συνεχίσαμε προς το οροπέδιο του χιονοδρομικού κέντρου και πριν το 2ο καταφύγιο πατήσαμε χώμα και αρχίσαμε να καταγράφουμε την πορεία μας.  Η βροχή της προηγούμενης μέρας βοήθησε να μην έχουμε σκόνη σχεδόν καθόλου.  Στη διασταύρωση για το σπήλαιο του Ερμή κάναμε δεξιά και στην επόμενη στην τοποθεσία Πουλιού Όχτος κάναμε πάλι δεξιά.

 

 

Στη διασταύρωση για το σπήλαιο του Ερμή

Από εκείνο το σημείο ο χωματόδρομος αρχίζει να αγριεύει, χωρίς ωστόσο να προβληματίζει ιδιαίτερα.  Μετά τη στάνη που συναντάμε, τα νεροφαγώματα και τα χαντάκια πληθαίνουν, αλλά και πάλι με τις κοντές σχέσεις, ο “γάιδαρος” συνέχιζε σταθερά.  Κοντά στα 1900 μ. συναντήσαμε αριστερά μας και μια χιονούρα.  Παράξενο για τέτοια εποχή, στη Ζήρια.

Η χιονούρα

Ανεβαίνοντας

Συνεχίσαμε να ανεβαίνουμε προσεκτικά με κοντό, μέχρι 3η και στα 2100 μ. στην τοποθεσία Πλάκες σταματήσαμε για να συνεχίσουμε με τα πόδια για την κορφή Σημείο.

Στις Πλάκες και στο βάθος ψηλά η κορυφή Σημείο (2374 μ.)

Στις Πλάκες

Η θερμοκρασία στους 15^ο C και τα σύννεφα να παίζουν κρυφτό με τον ήλιο.  Βάλαμε στολή ιππικού (ορειβατικές μπότες, ανοράκ κ.λπ.) και στις 2 παρά τέταρτο ξεκινήσαμε να περπατάμε.  Η κόντρα αρκετά έντονη, χωρίς γραμμένο μονοπάτι, ανεβαίναμε με βοήθεια την εμπειρία μας με μικρές τραβέρσες προς το Σημείο.  Σε αυτό το ανέβασμα επιλέξαμε την προσέγγιση της κορφής από την αριστερή της πλευρά και μας βγήκε καλύτερα από την πρώτη μας ανάβαση το 2002.

Η μικρή Ζήρια

Ανεβαίνοντας

Ανεβαίνοντας

Τη διαφορά των 274 μ. την καλύψαμε σχεδόν σε τρία τέταρτα.  Αρκετά καλός χρόνος μετά από 3μηνη απραξία.  (Το Πάσχα στο Δάφνο).  Από τα 2374 μ. βλέπαμε όλο το ανάγλυφο της περιοχής.  Τη μικρή Ζήρια, τη χαράδρα της Φλαμπουρίτσας, τη Ντουρτουβάνα, τη λίμνη Δόξης στο Φενεό και τα μαύρα απειλητικά σύννεφα που έρχονταν από το Χελμό.

Η λίμνη Δόξης και η Ντουρτουβάνα

Πλάκωσε μαυρίλα

Το τριγωνομετρικό σημείο

Η κορυφή

Τα μαζέψαμε γρήγορα γιατί τέτοια εποχή δεν παίζεις με τις καταιγίδες.  Η πορεία που είχαμε ακολουθήσει ανεβαίνοντας ξεχάστηκε και πήραμε το απότομο κομμάτι ευθεία μπροστά μας.  Αλλάξαμε ρούχα μετά από μισή ώρα περίπου και φουριόζικα πήραμε το δρόμο της επιστροφής.  Η κάθοδος μας φάνηκε πιο εύκολη, ίσως από την πρεμούρα που είχαμε να μην μας προλάβει το “κλείσιμο” του βουνού.

Θέση Πουλιού Όχτος

Πριν το σπήλαιο του Ερμή κατεβαίνοντας

Όταν φτάσαμε στη διασταύρωση για το σπήλαιο του Ερμή, τις Πλάκες και το Σημείο δεν το ξεχώριζες.  Είχαν παραδοθεί στην αγκαλιά μιας παρέας από γκρίζα και μαύρα σύννεφα.

Ευτυχώς προλάβαμε

Κατά τις 4 τρώγαμε κοκκινιστό αρνάκι με λαζάνια στην “Πινακωτή” στο έβγα από τα Άνω Τρίκαλα.  Μετά από 355 Km μπήκαμε στο κλεινόν Άστυ.

Να ΄στε καλά Γιώργος & Αδαμαντία.