Στην χώρα του ήλιου του μεσονυχτίου - 3ο μέρος
Ευρετήριο Άρθρου
Την επόμενη ημέρα, φεύγοντας από την Κοπεγχάγη, πήραμε τον δρόμο που μας πήγε στο Μάλμο της Σουηδίας, μέσα από μία απίστευτη κατασκευή. Το τούνελ και την γέφυρα Oresund.
Η γέφυρα Oresund ουσιαστικά συνδέει τις δύο χώρες, την Δανία με την Σουηδία. Ξεκινάει από την πλευρά της Δανίας με ένα υποθαλάσσιο τούνελ που έχει μήκος 4.050 μέτρα, αναδύεται ο δρόμος σε ένα τεχνητό νησί στην μέση του πελάγους και συνεχίζει στην γέφυρα, η οποία είναι καλωδιωτή, μέχρι την στεριά της Σουηδίας για 7.845 μέτρα! Το τεχνητό νησί έχει μήκος 4 χιλιόμετρα και πλάτος 470 μέτρα. Το τούνελ έχει 39 μέτρα πλάτος και 8,5 μέτρα ύψος βρίσκεται σε βάθος 10 μέτρων κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας και αποτελείται από δύο ξεχωριστούς θαλάμους αυτοκινητοδρόμου, δύο ξεχωριστούς θαλάμους τρένου και άλλους τρεις μικρότερους βοηθητικούς θαλάμους. Η κατασκευή της ξεκίνησε το 1995 και τελείωσε το 1999. Παραδόθηκε στην κυκλοφορία την 1 Ιουλίου του 2000. Ένα μοναδικό τεχνολογικό κατασκεύασμα που σου κόβει την ανάσα. Όμως, θα ακολουθούσαν κι άλλα...
{qtube vid:=6alkKEwdXxo w:=640 h:=534}
Video από το πέρασμα του Oresund.
Είχαμε πλέον μπει στην Σουηδία και ανηφορίζαμε βόρεια. Περάσαμε το Malmo, έξω από το Helsingborg, και ανατολικά από το Goteborg. Το τοπίο στα νότια θύμιζε έντονα τα ομαλά πεδία της Δανίας. Όσο ανεβαίναμε προς τον βορρά, το περιβάλλον άλλαζε και άρχιζε να γίνεται λίγο πιο ορεινό με πιο πυκνά δάση και περισσότερες λίμνες. Κάπου εκεί, σε ένα βενζινάδικο της Σουηδίας συμπλήρωσα και λάδι στη μηχανή του NIVA αφού είχε πέσει η στάθμη του αρκετά. Ίσως πρέπει να αναφέρω πως η οδηγική μου συμπεριφορά είναι ιδιαίτερα ήπια και χαλαρή, και καθ’ όλη την διάρκεια του ταξιδιού στις Εθνικές Οδούς η μέση ταχύτητα που ανέπτυσσα ήταν περίπου 100 με 110 χιλιόμετρα την ώρα, με τα 120-130 μόνο στιγμιαία σε προσπεράσεις. Έτσι, και η κατανάλωση ήταν περιορισμένη και οι φθορές λιγότερες.
Το πρώτο μέλος του OFFroader.gr σε σταθμό στη Σουηδία!
Οι λίμνες είναι πλέον συχνότερες δίπλα στον δρόμο.
Το απόγευμα, λίγο πιο πάνω μέσα σε ένα πυκνό δάσος περάσαμε και τα σύνορα της Νορβηγίας και ουσιαστικά είχαμε φτάσει στην χώρα που είχαμε βάλει ως στόχο. Εκεί υπήρχαν πολλά τμήματα του δρόμου που τώρα κατασκευάζονται, αλλά δεν είχαμε ιδιαίτερες καθυστερήσεις από τις παρακάμψεις. Αργότερα μπαίναμε στην πόλη του Όσλο, μα ξαφνικά λίγο μετά την είσοδο βρεθήκαμε σε ένα τούνελ το οποίο διέσχισε παραπάνω από την μισή πόλη υπόγεια. Σε κάποια έξοδο βγήκαμε και όταν το GPS ξανά έπιασε στίγμα μας οδήγησε στο ξενοδοχείο που είχαμε επιλέξει. Πέσαμε ξεροί για ύπνο αφού την πόλη θα την γυρίζαμε την επόμενη ημέρα που θα μέναμε στο Όσλο.
Το στίγμα μας έξω από το ξενοδοχείο στο Όσλο.
Το βράδυ, και ενώ κοιμόμασταν, και ανοίγοντας κάποια στιγμή τα μάτια μου, είδα φως να μπαίνει από το μικρό άνοιγμα των κουρτινών. Δεν πίστευα πως κόντευε να ξημερώσει αφού αισθανόμουν πως δεν κοιμόμασταν πολύ ώρα. Κοιτάζω το ρολόϊ και βλέπω πως έδειχνε 3:30. «Δεν είναι δυνατόν» σκέφτηκα. Και όμως. Από το Innsbruck και μετά, λίγο λίγο η νύχτα ήταν όλο και μικρότερη, μέχρι που εδώ πάνω, σχετικά κοντά στον αρκτικό κύκλο, αυτό ήταν ιδιαίτερα έντονο. Στην πραγματικότητα, αυτή την εποχή το τελευταίο φως της ημέρας φεύγει γύρω στις 11:30 με 12:00 το βράδυ, και το πρώτο φως πέφτει γύρω στις 03:00 με 03:30! Φαντάζομαι όμως τον χειμώνα με τα ατελείωτα σκοτάδια πως θα είναι, και τρομάζω και μόνο στην σκέψη αυτή.
Το επόμενο πρωί ήταν αρκετά κρύο και βροχερό. Το πρώτο πράγμα μετά το πρωινό φαγητό ήταν η αλλαγή λαδιών του NIVA σε κοντινό βενζινάδικο. Εκεί από το παλικάρι που δούλευε, μάθαμε πως ένας χαμηλόμισθος λαμβάνει περίπου 2.000 ευρώ μηνιαίως ενώ η ζωή, όπως διαπιστώσαμε κι εμείς, είναι ιδιαίτερα ακριβή. Η φορολογία είναι πολύ υψηλή, που στους υψηλόμισθους φτάνει το 50% των εσόδων τους. Η συνταξιοδότηση έρχεται στα 67. Όλες όμως οι κοινωφελείς υπηρεσίες είναι εντελώς δωρεάν (νοσοκομεία, σχολεία κ.λπ.). Υπάρχει κοινωνική συνοχή και ο κόσμος αντιλαμβάνεται τα οφέλη που έχει από την φορολογία, και γι’ αυτό δεν τίθεται θέμα φοροδιαφυγής, αλλά αντίθετα, έως και καλοπροαίρετη συνεισφορά του κάθε πολίτη προς το κράτος. Εξάλου, δεν είναι τυχαίο πως η Νορβηγία διαθέτει ένα από τα υψηλότερα βιοτικά επίπεδα σε όλο τον κόσμο. Επίσης η εγκληματικότητα βρίσκεται σε μηδενικά επίπεδα.
Αφού τελειώσαμε με τα λάδια άφησα το αμάξι στο ξενοδοχείο και περπατήσαμε προς το κέντρο της πόλης. Εννοείται πως κι εδώ τα πάρκα, οι μεγάλες πλατείες και τα ρέματα έκαναν αισθητή την παρουσία τους μέσα στην πόλη. Γλυπτά παντού, και παραδοσιακά κτίρια δίπλα σε μοντέρνες κατασκευές άρρηκτα δεμένες. Βέβαια, την ποικιλία και την ομορφιά της Κοπεγχάγης δεν την έφτανε, αλλά σίγουρα ήταν μία πόλη που δεν σε άφηνε αδιάφορο.
Το κρύο είναι αισθητό.
Πάρκο στην πόλη του Όσλο.
Κι εδώ ρέματα μέσα στην πόλη.
Γέφυρες κομψοτέχνημα.
Γραφεία με θέα.
Γλυπτά παντού...
...απίθανης φαντασίας...
...σε όλα τα σημεία της πόλης...
...σε ηρεμούν και σε κάνουν να αισθάνεσαι πιο οικεία!
Μετά από μία μικρή βόλτα μέσα στη πόλη, επισκεφτήκαμε το Akershus Museum and Fortress. Ένα κάστρο το οποίο πρωτοκατασκευάστηκε στα τέλη του 1290 και ήταν το οχυρό της πόλης του Όσλο. Ανακαινίστηκε αρκετές φορές, ενώ ακόμα και σήμερα βρίσκεται σε χρήση. Ευτυχώς, εκτός των ανατριχιαστικών φυλακών, η αίθουσα δεξιώσεων εξακολουθεί να χρησιμοποιείται για επίσημα δείπνα, και η εκκλησία τελεί μυστήρια για τις ένοπλες δυνάμεις και την βασιλική οικογένεια. Και επιπλεόν, η θέα από το κάστρο Akershus, προς το λιμάνι της πόλης του Όσλο, είναι μαγευτική και πανοραμική.
Αλλαγή φρουράς στο κάστρο Akershus.
Ο περίβολος χώρος του κάστρου με λίμνες και ρυάκια.
Τα Troll και οι τάρανδοι, είναι τα πιο γνωστά πλάσματα της Νορβηγίας.
Ανεβαίνοντας προς την είσοδο του κάστρου.
Η εσωτερική αυλή του κάστρου.
Μία από τις πολλές αίθουσες που και σήμερα είναι σε λειτουργία.
Ο φρουρός έκανε «βόλτες» σε όλο τον χώρο.
Μπροστά στο λιμάνι είχε δέσει ένα κρουαζιερόπλοιο.
Η θέα προς το λιμάνι και την πόλη.
Συνεχίσαμε την βόλτα μας στους δρόμους και τα πάρκα της πόλης, τουλάχιστον για όσο αντέχαμε, γιατί για να πεις ότι έχεις δει κάτι από αυτές τις πόλεις, πρέπει να έχεις αρκετές εβδομάδες στην διάθεσή σου.
Κανόνια έξω από το κάστρο.
Παντού υπάρχει και ένα Troll.
Το κτίριο απονομής των βραβείων Nobel.
Γλυπτό στην αποβάθρα.
Το ρολόϊ στο λιμάνι με θέα το κάστρο.
Από τα πιο κεντρικά σημεία του Όσλο. Το Aker Brygge.
Στην προβλήτα του Aker Brygge.
Χαρακτηριστικό σημείο της πόλης.
Τα γλυπτά είναι απίστευτης φαντασίας.
Τα Βασιλικά Ανάκτορα.
Αργά το απόγευμα επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο για να ετοιμαστούμε για την αναχώρησή μας της επόμενης ημέρας.
Μετά από ένα καλό πρωινό, ξεκινήσαμε για τον επόμενο προορισμό στο ταξίδι μας στη Νορβηγία που ήταν η πόλη Stavanger. Το Stavanger βρίσκεται στα νοτιοδυτικά της Νορβηγίας, και στην ευρύτερη περιοχή του συναντάμε τα πρώτα φιόρδ στην κατεύθυνση από το νότο προς το βορρά. Η απόσταση είναι 550 χιλιόμετρα, αλλά, ο στενός δρόμος στο μεγαλύτερο τμήμα της διαδρομής, το ψιλόβροχο και τα χαμηλά όρια ταχύτητας κάνουν το ταξίδι αυτό ακόμα πιο μακρύ απ’ όσο δείχνει!
Παρεμπιπτόντως, τα όρια ταχύτητας τηρούνται από όλους με θρησκευτική ευλάβεια, όσο χαμηλά κι αν είναι (και κάποιες φορές είναι πολύ χαμηλά), σε όποιο σημείο του δρόμου και αν τα συναντήσεις. Τα συνήθη όρια είναι στα εθνικά δίκτυα 60 ή 70 χιλιόμετρα την ώρα, σε επαρχιακούς δρόμους 50 ή 60 χιλιόμετρα και μέσα σε αστικά δίκτυα αυστηρά 30 ή 40 χιλιόμετρα την ώρα. Αυτό σημαίνει πως οι ρυθμοί είναι ιδιαίτερα αργοί, αλλά και ο ίδιος ο λαός είναι συνηθισμένος στην αναμονή. Σε βενζινάδικα, σε καταστήματα ή οπουδήποτε αλλού, τους βλέπεις να περιμένουν στην ουρά τους υπομονετικά μέχρι να έρθει η δική τους σειρά. Χωρίς άγχος, βιασύνη ή δυσανασχέτηση. Δεν συναντήσαμε κορνάρισμα, ούτε τσαμπουκάδες και μαγκιές για το ποιός θα μπει κάπου πρώτος. Η παραχώρηση της σειράς είναι σύνηθες φαινόμενο. Επίσης υποχρεωτικό, είναι να έχεις αναμμένα τα φώτα στο αυτοκίνητο, είτε βράδυ είναι, είτε πρωί. Για να τα ξεχάσεις να τα ανάψεις δεν τίθεται θέμα αφού σου κάνουν σινιάλο οι απέναντι. Το πρόβλημα είναι μην τα ξεχάσεις μέρα μεσημέρι κατεβαίνοντας από το αμάξι, και ξελιγώσεις την μπαταρία!
Υπενθύμιση!!
Ο δρόμος περνάει από το γραφικό παραθαλάσσιο χωριό Arendal και αργότερα από την μεγάλη πόλη Kristiansand που βρίσκεται στις νοτιότερες περιοχές της Νορβηγίας. Τα τοπία που διασχίζαμε, είχαν αλλάξει πια ριζικά σε σχέση με ότι είχαμε περάσει μέχρι και εκείνη την στιγμή. Το πράσινο ήταν χαρακτηριστικά πιο έντονο, τα βουνά μεγαλύτερα σε ύψος και πιο τραχιά, και οι λίμνες που συναντούσαμε, ήταν πλέον συνεχόμενες και το μέγεθός τους ποίκιλε από πολύ μικρές μέχρι πολύ μεγάλες. Ο καιρός ήταν αρκετά ψυχρός και έβρεχε σχεδόν συνέχεια, κάνοντας την οδήγηση αρκετά κουραστική στα στενά τμήματα του δρόμου.
Σε στάση πριν το Stavanger.
Τα πάντα τριγύρω θυμίζουν... φθινόπωρο!
Λίμνες συνέχεια.
Το απόγευμα φτάσαμε στο Stavanger και κατευθυνθήκαμε στο camping που βρίσκεται κοντά στην πόλη. Ο χώρος του camping ήταν καταπράσινος (εμ βέβαια, με τόσο νερό!) και από την μία πλευρά του συνόρευε με μία μεγάλη λίμνη. Είχε αρκετό κόσμο μέσα, αλλά υπήρχαν ακόμα πολλές κενές θέσεις. Στήσαμε την σκηνή και πήγαμε μέχρι το κέντρο της πόλης για να την γυρίσουμε και να φάμε, όσο είχαμε ακόμα κουράγιο.
Αίσθηση ορεινού camping.
Εκτός από σκηνές, υπάρχουν μικρά σπιτάκια και πολλά τροχόσπιτα.
Βέβαια, δεν λείπει η λίμνη από το camping, αλλά και...
...δρόμος για τρέξιμο και ποδηλατάδα μέχρι αργά το βράδυ.
Η πόλη του Stavanger είναι, όπως ήταν αναμενόμενο, υπέροχη. Κι εδώ γραφικότητα, χρώμα, λουλούδια, και άλλη λίμνη, ηρεμία, γαλήνη. Και όπου υπάρχει μοντέρνο, έχει δεθεί με κάποιο μαγικό χέρι με το παλιό, αλλά και με τον περιβάλλοντα χώρο.
Μία μικρή λίμνη στην πόλη του Stavanger κοντά στο λιμάνι.
Το πέταγμα του κύκνου!
Πολλά νούφαρα.
Η εκκλησία στο Stavanger.
Κι εδώ τα γλυπτά δεν έλειπαν.
Έξω από το μουσείο πετρελαίου μία κεφαλή τρυπανιού!
Στο λιμάνι κατοικίες...
...και καταστήματα σε γραφικά κτίρια.
Ο ύπνος στον υπνόσακο είναι πάντα υπέροχος. Έρχεσαι σε άμεση σχεδόν επαφή με τη γη. Πόσο μάλλον όταν ακούς την βροχή να πέφτει απαλά πάνω στην σκηνή και η θερμοκρασία είναι αρκετά χαμηλή, σε σχέση με αυτό που έχεις συνηθίσει για τον μήνα Ιούλιο. Σε κάνει να μπαίνεις πιο βαθιά μέσα στον υπνόσακο.
«Φόρτωμα» των φωτογραφιών στον υπολογιστή του NIVA.