Στην χώρα του ήλιου του μεσονυχτίου - 4ο μέρος

Με την συντροφιά της απαλής και ενίοτε δυνατότερης βροχής, συνεχίσαμε το πρόγραμμα της επόμενης ημέρας, ενώ αργότερα προς το μεσημέρι ο καιρός έγινε ηλιόλουστος.  Επίσκεψη πάλι στο Stavanger για πρωινό, που μας έδωσε την ευκαιρία να κάνουμε και πάλι μία πιο εξονυχιστική βόλτα μέσα στα υπέροχα σοκάκια της πόλης.

Ήσυχα δρομάκια.

Τα οικήματα είναι πολύχρωμα κι εδώ.

Stavanger-αϊκή μπάντα του δρόμου!!

Αυτό βρίσκεται στο κέντρο της πόλης!

Δεν κατάλαβα γιατί τόση μανία με το shit!

Στην συνέχεια, η εξόρμησή μας, ήταν να επισκεφτούμε τον βράχο Preikestolen, στο φιόρδ Lysefjorden, αλλά και να γυρίσουμε όσο μπορούμε περισσότερο την ευρύτερη περιοχή.  Το Preikestolen ή Pulpit Rock (σε ελεύθερη μετάφραση, Βράχος Άμβωνα ή Άμβωνας του Ιεροκήρυκα), είναι ένας κάθετος βράχος ύψους 604 μέτρων πάνω από το φιόρδ του Lysefjorden.  Η επιφάνεια της κορυφής του είναι σχεδόν επίπεδη με διάσταση, περίπου 25 Χ 25 μέτρα και πρόκειται για έναν από τους πιο γνωστούς τουριστικούς προορισμούς στη Νορβηγία.   Όπως συμβαίνει συνήθως από αυτή την περιοχή της Νορβηγίας και βορειότερα, για να μετακινηθείς από το ένα σημείο στο άλλο, είναι σχεδόν σίγουρο πως θα χρειαστεί να πάρεις ένα, ή και παραπάνω, καραβάκια για να περάσεις από την μία πλευρά στην άλλη λόγω του δαντελωτού φυσικού ανάγλυφου της χώρας.  Το ίδιο ισχύει και για την προσέγγιση του Preikestolen.

Με τα αυτοκόλητα του OFFroader στο NIVA και θέα στο φιόρδ.

Η ένδειξη της θέσης μας στο GPS.

Φτάνοντας στην άλλη πλευρά με θέα μία, ακόμα, υπέροχη γέφυρα.

Από το σημείο του πάρκινγκ μέχρι και τον βράχο του Preikestolen, το καλοφτιαγμένο μονοπάτι θέλει 2 ώρες πεζοπορίας.  Η κοσμοπλημμύρα που είχε μέσα στο μονοπάτι, θύμιζε την οδό Ερμού την περίοδο των Χριστουγέννων!  Το χαρακτηριστικό όμως ήταν πως συναντούσες ανθρώπους όλων των ηλικιών, από μωρά, μέχρι υπερήλικες, στις περισσότερες περιπτώσεις μαζί με τα αγαπημένα τους κατοικίδια.  Και υπήρχαν σημεία του μονοπατιού που ήταν και απότομα και γλιστερά.  Το μονοπάτι έχει ανηφορική πορεία, ξεκινώντας απο τα 270 μέτρα ύψος, και φτάνει μέχρι το φυσικό μπαλκόνι του Preikestolen στα 604 μέτρα, που προεξέχει στον γκρεμό, και κόβεται σαν από μαχαίρι μέχρι κάτω στο φιόρδ.  Για όσους έχουν πρόβλημα υψοφοβίας ή ακροφοβίας, το συγκεκριμένο σημείο δεν ενδείκνυται και είναι αρκετά τρομακτικό.

Στην αρχή του μονοπατιού.

Το μονοπάτι περνάει από υγρά οροπέδια.

Τα νερά είναι τρεχούμενα.

Όσο ανεβαίνεις η θέα γίνεται μαγευτική.

Πινακίδες ενημέρωσης σε αρκετά σημεία της διαδρομής.

Η μία απο τις δύο λίμνες που διασχίζει το μονοπάτι.

Βουνοκορφές, δάση και λίμνες, το κύριο χαρακτηριστικό.

Πλησιάζοντας στον βράχο του Preikestolen.

Ο κόσμος είναι πολύς για το μικρό πέρασμα.

Ένα μικρό «σκίσιμο» του βράχου!

Ο βράχος του Preikestolen.

Πολλοί είναι αυτοί που θα κάτσουν στην άκρη του γκρεμού!

Τα βράχια είναι εντελώς κάθετα.

Χαρά ικανοποίησης.

Το Preikestolen από ψηλά.

Το Preikestolen με θέα όλο το φιόρδ Lysefjorden.

{qtube vid:=ZiYND_ubvLI w:=640 h:=534}

Video από το σημείο του Preikestolen.

Επιστροφή με θέα την βόρεια θάλασσα στο βάθος.

Συνεχίσαμε την βόλτα στην περιοχή γύρω από το φιόρδ Lysefjorden όπου συναντήσαμε υπέροχους οικισμούς, ομοιόμορφους και απόλυτα δεμένους με το περιβάλλον.  Η ηρεμία και η γαλήνη ήταν πλέον δεδομένη!

Βόλτα στην περιοχή γύρω από το φιόρδ Lysefjorden.

Το Preikestolen από την απέναντι πλευρά.

Πολλά σπίτια έχουν «χορταριασμένες» στέγες!

Η ευτυχία είναι έκδηλη.

Ο μεγάλος ήρωας του ταξιδιού.  Το NIVA στα φιόρδ!

Η γέφυρα που ενώνει τα δύο άκρα στην αρχή του φιόρδ Lysefjorden.

Κάπου εκεί τα χιλιόμετρα είχαν φτάσει τα 3.595

Το φως στον ουρανό, στις 11:00 το βράδυ.

Την επόμενη ημέρα φύγαμε από το κάμπινγκ και επισκευτήκαμε την περιοχή Hafrsfjord κοντά στο Stavanger, όπου βρίσκεται το μνημείο Sverd I fjell ή Swords in Rock (Σπαθιά στον Βράχο).  Πρόκειται για ένα επιβλητικό αλλά και απλό μνημείο, όπου σε έναν παραθαλάσσιο λόφο έχουν τοποθετηθεί τρία σπαθιά, ύψους περίπου 10 μέτρων το καθένα και αντιπροσωπεύουν την ένωση της Νορβηγίας σε μία χώρα από τον βασιλιά Harald Fairhair, μετά την νικηφόρα μάχη του στο Hafrsfjord το 872.  Το ένα σπαθί είναι λίγο ψηλότερο από τα άλλα δύο που υποδεικνείει τον νικητή βασιλιά σε σχέση με τα άλλα δύο των νικημένων.  Επίσης αντιπροσωπεύουν και την ειρήνη, καθώς τα σπαθιά είναι κολλημένα στον βράχο και ποτέ δεν θα ξαναχρησιμοποιηθούν.

Τα επιβλητικά σπαθιά.

Και το NIVA ήταν εκεί!

Η εξωτερική θερμοκρασία ήταν 14.3 βαθμούς Κελσίου. Ψοφόκρυο!

Φεύγοντας από το μνημείο, κινηθήκαμε προς τα βόρεια θέλοντας να δούμε όσο γινόταν περισσότερο από το πρωτόγνωρο σε εμάς, τοπίο της Νορβηγίας και των φιόρδ.  Λίγα χιλιόμετρα μετά το Stavanger βρεθήκαμε να διασχίζουμε ένα απίστευτο οδικό έργο.  Μπήκαμε σε ένα τούνελ το οποίο άρχιζε να κατηφορίζει για 3 σχεδόν χιλιόμετρα.  Ουσιαστικά, το τούνελ αυτό που περνάει κάτω από το φιόρδ Byfjord, έχει συνολικό μήκος 5.875 μέτρα, είναι σκαμμένο κάτω από την θάλασσα και φτάνει σε βάθος στα 223 μέτρα κάτω από την επιφάνεια του νερού!  Αφού ο δρόμος ξαναβγεί στην επιφάνεια, μετά από τρία περίπου χιλιόμετρα ξαναμπαίνει σε άλλο υποθαλάσσιο τούνελ που περνάει κάτω από το φιόρδ Mastrafjord.  Το δεύτερο τούνελ είναι λίγο μικρότερο αφού έχει μήκος 4.424 μέτρα και βάθος 132 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας.  Το μεγαλύτερο, (και τρίτο βαθύτερο στον κόσμο, με το πρώτο να φτάνει τα 287 μέτρα βάθος και το δεύτερο στα, μόλις, 264 μέτρα) όμως, θα το περνούσαμε την επόμενη ημέρα, βορειότερα κατά την επιστροφή μας.  Επρόκειτο για το τούνελ Bomlafjord, με συνολικό μήκος 7.931 μέτρα και βάθος, 263 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας!

Στη Νορβηγία υπάρχουν, εκτός απο τα υποθαλάσσια τούνελ, και πολλά υπέργεια, λίγων έως πολλών χιλιομέτρων με πρώτο, το μεγαλύτερο σε μήκος τούνελ σε όλο τον κόσμο, με απόσταση 24.510 μέτρα!  Μάλιστα από πολλούς θεωρείται πως έχει καταντήσει υπερβολή η κατασκευή τόσων τούνελ.  Επίσης υπάρχουν πάρα πολλές και μεγαλειώδεις γέφυρες, που δεν ενώνουν απαραίτητα μεγάλες πόλεις, αλλά και μικρότερους οικισμούς.  Γενικά στη Νορβηγία σου δίνεται η εντύπωση πως τα μεγάλα δημόσια έργα είναι κάτι που τα γνωρίζουν πολύ καλά, αν αναλογιστεί κανείς και τις δύσκολες συνθήκες που επικρατούν κατά το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου.  Από την άλλη, για την κατασκευή αυτών των τούνελ έχουν ένα βασικό πλεονέκτημα, καθώς στο σύνολο σχεδόν της χώρας, το βασικό πέτρωμα που συναντάται είναι ο γρανίτης ο οποίος έχει μεγάλη σκληρότητα και δεν είναι υδατοδιαλυτός όπως ο (δικός μας) ασβεστόλιθος.

Η διαδρομή μας συνεχίστηκε μέσα από καταπράσινα λιβάδια, συνεχόμενες λίμνες και ψηλά δασωμένα βουνά, που σε συνδυασμό με την ηλιόλουστη ημέρα, έκανε το τοπίο να προβάλει εντελώς ονειρικό.

Διάσπαρτα σπίτια σε όλη την διαδρομή.

Ο φωτισμός ήταν εκτυφλωτικός.

Τα πάντα είναι καταπράσινα.

Στην συνέχεια κατευθυνθήκαμε προς το φιόρδ Akrafjorden, μέσα στο οποίο πέφτουν με δύναμη και από μεγάλο ύψος, τα νερά από τον υπέροχο καταρράκτη Langfoss.  Το συνολικό ύψος του καταρράκτη είναι περίπου 600 μέτρα, τα οποία δεν είναι ορατά από τον δρόμο, και θεωρείται από τους ομορφότερους καταρράκτες στον κόσμο!

Το φιόρδ Akrafjorden.

Το NIVA με θέα το καταρράκτη Langfoss.

Ο καταρράκτης πέφτει από μεγάλο ύψος.

{qtube vid:=vNVBxOzWv8Y w:=640 h:=534}

Video με τον καταρράκτη Langfoss.

Μετά από μια μικρή στάση για φωτογραφίες και θαυμασμό του καταρράκτη, συνεχίσαμε στον δρόμο με κατεύθυνση το φιόρδ Sorfjorden.  Λίγο πριν φτάσουμε σ’ αυτό το φιόρδ, συναντήσαμε και έναν δεύτερο, ιδιαίτερα εντυπωσιακό καταρράκτη με μεγάλη ποσότητα παγετωνικών νερών, ο οποίος μάλιστα ήταν διπλός.  Ο καταρράκτης Latefossen.

Ο καταρράκτης δημιουργεί έντονη αχλή σε όλη την περιοχή.

{qtube vid:=fdIfP_q30HM w:=640 h:=534}

Video με τον καταρράκτη Latefossen.

Το φιόρδ Sorfjorden είναι κλεισμένο ανάμεσα σε ψηλά βουνά που ξεπερνούν τα 1.600 μέτρα ύψος.  Μπορεί, σαν αριθμός να ακούγεται μικρός για υψόμετρο, αν όμως, αναλογιστεί κανείς και το γεωγραφικό πλάτος στο οποίο βρίσκεται, τότε θα αντιληφθεί πως δεν είναι και τόσο χαμηλό.  Γι’ αυτό, και σ’αυτά τα βουνά, συναντήσαμε παγετώνες, χιόνια που δεν λιώνουν ποτέ.

Τα χιονισμένα βουνά στο φιόρδ Sorfjorden.

Το πάχος του παγετώνα είναι αρκετά μεγάλο.

Πυκνά σύννεφα πάνω από τις κορυφές.

Μετά από λίγη ώρα φτάσαμε σε ένα ήσυχο χωριό (αν και δεν είχαμε συναντήσει κανένα με φασαρία!), το Kinsarvik, στο οποίο αποφασίσαμε να διανυκτερεύσουμε.  Ήταν ντυμένο στα κυρίαρχα χρώματα της Νορβηγίας, δηλαδή το πράσινο και το σκούρο μπλε.

Το νεκροταφείο του Kinsarvik, που όπως και τα υπόλοιπα, θύμιζε πάρκο.

Τα νερά της λίμνης είναι «λάδι».

Η αποβάθρα.

Σημαδούρα.

Στην πόλη Kinsarvik.