Στην χώρα του ήλιου του μεσονυχτίου - 5ο μέρος

Την επόμενη ημέρα κάναμε μία μικρή παράκαμψη για να επισκευτούμε τους καταρράκτες Skjervefossen, μάλλον τυπικούς σε σχέση με αυτούς που είχαμε ήδη δει μέχρι εκείνη την στιγμή, αλλά και σίγουρα σε σχέση με τον επόμενο που θα βλέπαμε.  Εκεί φτάσαμε και στο βορειότερο σημείο του ταξιδιού μας βλέποντας στο GPS να αναγράφει ως γεωγραφικό πλάτος, 60°35’.  Από εκεί και μετά, όλα βρίσκονταν νοτιότερα.

Ο εβδομήντα μέτρων ύψους καταρράκτης.

Από το πάνω μέρος του.

Ένα μακρυνότερο πλάνο.

Η ημέρα ήταν ιδανική για ταξίδι.  Ο καιρός ήταν ηλιόλουστος και τα όποια σύννεφα υπήρχαν στον ουρανό, δημιουργούσαν σε συνδυασμό με το γυαλιστερό πράσινο των κάμπων και το σκούρο μπλε του νερού, μία εικόνα σαν ζωγραφιά, σαν ένα κάδρο που ζωντάνεψε.  Δίπλα σε τέτοια τοπία πορευτήκαμε εκείνη την ημέρα κατά μήκος των φιόρδ Granvinfjorden, Utnefjorden και Hardangerfjorden.  Περνώντας, πάντα, γέφυρες και τούνελ.

Η λίμνη κοντά στον καταρράκτη Skjervefossen.

Το NIVA παρόν σε όλες τις «μεγάλες στιγμές».

Απέραντο μπλε, υγρό και αέρινο.

Τοπία απόλυτης ηρεμίας και γαλήνης.

Ο δρόμος όπου βρει βράχο, τον «τρυπάει» και περνάει από μέσα του.

Έξοδος από το τούνελ.

Τα αυτοκινούμενα και τα τροχόσπιτα κατέκλυζαν τους δρόμους.

Οι γέφυρες ήταν ιδιαίτερα εντυπωσιακές, άσχετα με το μέγεθός τους...

...και δημιουργούσαν μία απόλυτη σύνδεση με το περιβάλλον.

Παγετώνες στις κορυφές των βουνών.

Σε λίγη ώρα ο δρόμος μας έβγαλε σε ένα θέαμα μοναδικό (αν και αυτό, μπορείς να το λες πολύ εύκολα με το κάθε τι που αντικρίζεις στη Νορβηγία)!  Ο καταρράκτης Steindalsfossen, είναι ένας από τους πιο γνωστούς, πολυφωτογραφημένους και με τις περισσότερες επισκέψεις της Νορβηγίας, καθώς εκτός από την μεγάλη ποσότητα των νερών που πέφτουν και την εύκολη πρόσβαση, έχει ένα μονοπάτι που σε οδηγεί στο πίσω μέρος του, και μπορείς να τον θαυμάσεις από την «κρυφή του πλευρά».

Το NIVA με φόντο τον καταρράκτη Steindalsfossen.

Ο καταρράκτης και το μονοπάτι που σε οδηγεί στο πίσω του μέρος.

Στο πάνω μέρος του μονοπατιού.

Το νερό πέφτει με μεγάλη πίεση και δημιουργεί μεγάλο νέφος υδρατμών.

{qtube vid:=68hwmEODsLo w:=640 h:=534}

Video με τον καταρράκτη Steindalsfossen.

Συνεχίσαμε μέσα από το ίδιο σκηνικό προς το Bergen από το οποίο θα ακολουθούσαμε πορεία προς τα νότια και ουσιαστικά θα άρχιζε το μακρύ ταξίδι της επιστροφής.  Όμως, όπως κάθε επιστροφή, όσο και αν διαρκεί, η αίσθηση που σου αφήνει είναι πως τελειώνει πολύ γρήγορα.

Άλλο ένα τούνελ και...

...άλλη μία λίμνη!

Κάτι που δεν θα σου λείψει περιπλανώμενος στη Νορβηγία, είναι οι καταρράκτες, τα φιόρδ, τα βουνά, τα δάση, τα τούνελ και οι γέφυρες.  Απ’ όλα αυτά, υπάρχουν άπειρα!  Περνώντας από το Bergen, και αντικρίζοντας τις εικόνες από τα κτίρια και τους δρόμους, δεν μας άφησε συναισθήματα, που πλέον, δεν περιμέναμε.  Μία υπέροχη, ανθρώπινη πόλη, με σεβασμό στο περιβάλλον και τον ίδιο τον άνθρωπο.

Παραθαλάσσιο οίκημα κοντά στο λιμάνι.

Λεπτομέρεια από εξωτερικό τοίχο οικίας.

Ο σταθμός του τραίνου του Bergen!

Πήραμε κατεύθυνση προς τα νότια για το υπόλοιπο της ημέρας, με πορεία προς το Stavanger και από εκεί συνέχεια μέχρι την πόλη Eigersund, όπου και κατασκηνώσαμε στο τοπικό κάμπινγκ.  Στην διαδρομή μας πήραμε καράβια, περάσαμε τούνελ και γέφυρες, αλλά και την μεγάλη υποθαλάσσια διάβαση Bomlafjord, με συνολικό μήκος 7.931 μέτρα και βάθος, 263 μέτρα κάτω από την θάλασσα!  Κατά την διάσχισή του νόμιζες πως, ξαφνικά, τελείωσε το ταξίδι στη Νορβηγία, και άρχισε το... ταξίδι στο κέντρο της Γης!!  Απλά, απίστευτο συναίσθημα.

Μικρά φιόρδ παντού.

Νησάκια ιδιόκτητα με εξοχικά επάνω τους.

Το NIVA βρίσκεται εκεί που του αξίζει. Στις πρώτες θέσεις!

Ένα μικρό τούνελ και αμέσως μετά, άλλη μία...

...υπέροχη γέφυρα!

Και ακόμη μία.

Γραμματοκιβώτια στην είσοδο των δρόμων των οικισμών.

Ο ήλιος έχει αρχίσει να πέφτει. Σε λίγο θα είμαστε στο κάμπινγκ.

Αφού διανυκτερεύσαμε στο ήσυχο παραποτάμιο κάμπινγκ του Eigersund, συνεχίσαμε το επόμενο πρωί προς το λιμάνι της πόλης Sandefjord, με σκοπό να πάρουμε το καράβι και να μας περάσει απέναντι στην Σουηδία, στην πόλη Stromstad, ώστε να γλιτώσουμε το κύκλο του Όσλο, 250 έξτρα χιλιομέτρων και οδήγησης.  Προτιμήσαμε να μην ακολουθήσουμε τον παραθαλάσσιο δρόμο, που ήδη είχαμε πάρει στην άνοδό μας, αλλά να μπούμε, όσο αυτό ήταν δυνατόν, στα ενδότερα της περιοχής αυτής.  Η επιλογή μας αυτή, αποδείχτηκε πολύ σωστή γιατί έτσι είχαμε την ευκαιρία να δούμε και περιοχές που δεν ήταν τόσο τουριστικές, αλλά όμως ήταν ισάξιας ομορφιάς με όσα είχαμε δει μέχρι και εκεί!

Μόλις σηκωθήκαμε από τον υπέροχο ύπνο.

Το ποτάμι δίπλα στο κάμπινγκ.

Εικόνες απο την διαδρομή.

Υπέροχα στενά περάσματα των καναλιών.

Τα σύννεφα έκαναν τα δικά τους παιχνίδια.

Υπέροχο σημείο για καφέ.

Γέφυρα και τούνελ 2.200 μέτρων.

Μόλις περάσαμε στο Stromstad της Σουηδίας, συνεχίσαμε νότια μέχρι το Goteborg όπου και διανυκτερεύουμε σε παραθαλάσσιο κάμπινγκ.  Το κάμπινγκ ήταν γεμάτο, με πολλές παροχές, πεντακάθαρο, αλλά... και με βροχερό καιρό.  Αχ, Ελλάδα με τον ήλιο σου!

Γέφυρα στην Σουηδία.

Το... τσαντίρι μας στο κάμπινγκ του Goteborg.

Η θέση μας στο GPS...

...και η μουσική που μας συντρόφευε όλες αυτές τις ημέρες.

Την επόμενη ημέρα προχωρήσαμε νότια με κατεύθυνση το λιμάνι Helsingborg από το οποίο πήραμε το καράβι για να περάσουμε στο Helsingor της Δανίας.  Περιττό να αναφέρω πως οι πόλεις της Σουηδίας που περάσαμε, ήταν επίσης κομψοτεχνήματα με απίστευτα όμορφα και καλαίσθητα κτίρια.

Ανεμογεννήτριες στην Σουηδία.

Ο συννεφιασμένος καιρός κράτησε όλο το πρωινό.

Ένα κτίριο μέσα στην πόλη του Helsingborg.

Στο λιμάνι του Helsingborg συναντήσαμε πολλές μηχανές side car.

Η έξοδός μας από το καράβι στην Δανία.

Την Δανία την διασχίσαμε σχετικά γρήγορα και πριν το καταλάβουμε βρισκόμασταν στο καράβι για την Γερμανία.  Φτάσαμε στο νησί Fehmarn, και αρχίσαμε την βαρετή κάθοδο από το ατελείωτο μακρινάρι που λέγεται Autobahn!  Προσπέραση του Αμβούργου και του Ανόβερου και μετά από λίγες ώρες φτάσαμε στο γνωστό Kassel όπου και διανυκτερεύσαμε.  Μετά από ένα καλό φαγητό, ακολούθησε ο ζωογόνος ύπνος που χρειαζόμασταν και οι δύο πάρα πολύ.

Τα σύννεφα στην Δανία κάνουν παιχνίδια.

Στην γραφική πόλη Heiligenhafen, στα βόρεια της Γερμανίας.

Τρίκυκλη μοτοσυκλέτα σε κάποιο βενζινάδικο.

Κάπου πετύχαμε και ένα αερόστατο να κάνει βόλτες ψηλά.

Ξεκούραστοι πλέον την επόμενη μέρα, συνεχίσαμε την πορεία μας προς τα νότια με προορισμό το Innsbruck της Αυστρίας, και με την βροχή να μας συντροφεύει σε όλη την διαδρομή.  Φτάνοντας στην πόλη του Innsbruck, μετά από όλο αυτό το ταξίδι, αισθανθήκαμε πως βρισκόμασταν κάπου στην... Θήβα!  Το υπόλοιπο της διαδρομής μας φαινόταν τόσο σύντομο και κοντινό, και πως, σαν μια απλή βόλτα, θα επιστρέφαμε πολύ εύκολα και γρήγορα μέσα σε λίγες ώρες!  Κάναμε στάση για βόλτα και φαγητό και αφού η ημέρα ήταν ακόμη φωτεινή και οι δυνάμεις μας δεν μας είχαν εγκαταλείψει, αποφασίσαμε να περάσουμε και τον ορεινό όγκο των Άλπεων ώστε την επόμενη ημέρα να διανύαμε μικρότερη απόσταση μέχρι την Ancona.

Κάστρο στην κορυφή ενός λόφου στην Αυστρία.

Συννεφιά και αρκετό κρύο.

Αυστριακό... ξωκλήσι!

Μέσα στο Innsbruck.

Οι κορυφές κρέμονται πάνω από τα κεφάλια μας.

Τα καταφύγια και άλλες εγκαταστάσεις στο βουνό.

Πράγματι, η διανυκτέρευση εκείνης της βραδιάς έγινε στο Bolzano της Ιταλίας, το οποίο μας φάνηκε και κάπως καταθλιπτικό και αποπνικτικό, ίσως επηρεασμένοι από τις πολλές όμορφες πόλεις που είχαμε δει τις προηγούμενες ημέρες.  Το επόμενο πρωί ξεκινήσαμε και πάλι με βροχή μέχρι που πιάσαμε τις πεδινές περιοχές της Ιταλίας.  Συνεχίσαμε την διαδρομή μας μέχρι την Ancona, όπου προλάβαμε το καράβι που έφευγε στη 1:30 το μεσημέρι.

Ουράνιο τόξο κοντά στην Βερόνα της Ιταλίας.

Στην Πάτρα φτάσαμε μετά από ένα ήρεμο ταξίδι, το επόμενο μεσημέρι, όπου και χωρίς καθυστέρηση ξεκινήσαμε για την Αθήνα.  Μπορεί οι διακοπές να έφταναν στο τέλος τους, όμως στο σπίτι μας περίμεναν δύο υπέροχες γούνινες και τρυφερές υπάρξεις που τις είχαμε πεθυμήσει.

Φτάνοντας στο ηλιόλουστο λιμάνι της Πάτρας.

Τα χιλιόμετρα του NIVA όταν επιστρέψαμε στο σπίτι μας.

Τα δύο υπέροχα γατερά που μας περίμεναν.

 

Αυτό που ζήσαμε εγώ και η Ελισσάβετ για 16 ημέρες ήταν πρωτόγνωρο, εντυπωσιακό, γεμάτο, με όλη τη σημασία της λέξης, δυνατό και πολύ!  Θα πρέπει να ζητήσω συγνώμη από όσους τύχει και διαβάσουν το παραπάνω κείμενο γιατί αυτό που βιώσαμε όλες αυτές τις ημέρες, δυστυχώς δεν μπορώ να βρω λέξεις για να το περιγράψω.  Έτσι, ότι και να ειπωθεί είναι απλά φτωχό μπροστά σε αυτά που είδαμε, ακούσαμε, μυρίσαμε και αισθανθήκαμε.

Πριν ξεκινήσουμε το ταξίδι, είχα μεγάλη ανησυχία για την αξιοπιστία και τις δυνατότητες του NIVA.  Πρέπει επίσης να αναφέρω πως δεν έχει καμία βελτίωση επάνω του, εκτός από κάποια βοηθητικά αξεσουάρ που του έχω προσθέσει εγώ όπως το Car-PC, και δεν έχουν καμία σχέση με τα μηχανικά μέρη του αυτοκινήτου και τις επιδόσεις του.  Ακόμα και τα πολυαναφερόμενα προβληματικά και κουραστικά καθίσματα του NIVA, είναι τα εργοστασιακά.  Μηχανικά είναι όπως βγήκε από το εργοστάσιο, αλλά και με τα σέρβις του ευλαβικά τηρούμενα.  Οποτεδήποτε παρουσιάστηκε κάποια βλάβη, επισκευάστηκε αμέσως.  Έτσι πιστεύω, πέτυχε αυτόν τον στόχο, την τόσο μεγάλη και απαιτητική για ανθρώπους και όχημα διαδρομή, που ακόμα και με συμβατικό αυτοκίνητο είναι ιδιαίτερα δύσκολο να πραγματοποιηθεί.

Διαδρομές εκτός δρόμου δεν κάναμε στο συγκεκριμένο ταξίδι, και πιθανόν κάτι τέτοιο σε τόσο απομακρυσμένα μέρη και μάλιστα μόνοι μας, να ήταν αρκετά παρακινδυνευμένο. Και αυτό δεν ήταν ούτε ο σκοπός μας και ούτε πραγματικά μας έλειψε.  Αυτό το κάνουμε ευχάριστα, άνετα και όποτε θέλουμε στην υπέροχη Ελλάδα μας.

Ίσως να ακούγεται άκομψο ή ακόμη και υπερβολικό, αλλά μετά από σχεδόν 7.500 απροβλημάτιστα χιλιόμετρα, οφείλω να ομολογήσω πως το NIVA δεν με έβγαλε απλά ασπροπρόσωπο, αλλά με έκανε υπερήφανο ως κάτοχο και ιδιοκτήτη του!

 

Μάκης Μάρης (makmar)

1 Σεπτεμβρίου 2010